Tijdschriften

Veel mensen noemen Barcelona in één adem met de wereldberoemde Catalaanse architect Gaudí (1852-1926). Er komen ieder jaar weer miljoenen toeristen uit de hele wereld naar Barcelona om het werk van Gaudí te zien: de huizen, het park, en de Sagrada Família natuurlijk, zijn levenwerk. Zijn werk  staat op ansichtkaarten, kalenders, sleutelhangers, dienbladen en allerlei andere souvenirs. Maar liefst zeven bouwwerken van Gaudí uit of uit de buurt van Barcelona staan op de werelderfgoedlijst van Unesco: Park Güell, Palau Güell, Casa Milà, Casa Vicens, de gevel en crypte van de Sagrada Família, Casa Batlló en de crypte van Colonia Güell. En alsof dat allemaal nog niet bijzonder genoeg is: Gaudí zelf is voorgedragen om zalig verklaard te worden door de Katholieke kerk.

Toch was Gaudí niet altijd zo populair. In het begin werden zijn huizen, ontworpen voor rijke ondernemers, behoorlijk belachelijk gemaakt. Casa Milà, bijvoorbeeld, kreeg al snel de bijnaam La Pedrera, en dat is Spaans voor "steengroeve". Het werd vergeleken met een stapel stenen of het resultaat van een aardbeving, en soms zelfs met een hangar voor vliegtuigen (zie ook bladzijde 7). De kritiek was ook buiten Spanje te horen. Toen Gaudí in 1910 in Parijs exposeerde, noemden mensen zijn werk een "salade van verschillende stijlen" en "een nachtmerrie van een brein dat kracht en originaliteit mist".

Het succes kwam Gaudí dus heus niet aanwaaien maar hij koos zijn eigen weg. Gebouwen in opvallende vormen, geïnspireerd op de natuur... en kleurrijk! Zijn werkwijze was ook duidelijk anders. Hij was geen architect die alles bedacht achter de tekentafel. Gaudí stond op de bouwplaats en bedacht en ontwikkelde ter plaatse. Zo ontstonden die bijzondere onnavolgbare organische gebouwen die vaak meer de indruk wekken dat ze zo zijn gegroeid in plaats van gebouwd. De Sagrada Família wordt gezien als hét meesterwerk van Gaudí. Al zijn opvattingen over architectuur zitten erin. De kerk is zijn laatste werk. In deze DADA laten we ook zijn andere werk zien, en vertellen we meer over het leven van deze beroemde Spaanse architect. 

Het winternummer gaat over poëzie. Tja, dat moest een keer natuurlijk. Gedichten over dichters en het dichter zijn, waarom poëzie belangrijk is en hoe het moet: gedichten schrijven. Over beroemde dichters & grote voorbeelden, het schrijven, zoeken en vinden.De dichters gingen er eens speciaal voor zitten, op de plek waar ze graag schrijven. Meer dan 50 gedichten van bijna 40 dichters. Met prachtige werkplekportretten van Hendrickje van Dijk.

We zijn met steeds meer mensen en al die mensen gebruiken steeds meer energie. Mijn oma had geen smartphone, die elke dag opgeladen moest worden. Geen duizenden digitale foto's, opgeslagen in een Cloud. En de was droogde niet in een wasdroger, maar gewoon buiten aan de lijn. In de zon of in de wind. En als het regende, duurde het een dagje langer.

Op 29 juli, de dag waarop ik dit tekstje schrijf, is het Earth Overshoot Day. Vanaf 1 januari hebben we wereldwijd al meer voedsel en natuurlijke hulpbronnen verbruikt dan de aarde in twaalf maanden kan voortbrengen. Vanaf vandaag teren we de rest van het jaar op de reserves van de aarde. Dat leidt tot allerlei problemen: van biodiversiteitsverlies tot ontbossing, water- en luchtvervuiling en ophoping van broeikasgassen in de atmosfeer. Dat leidt tot opwarming van het klimaat, met alle gevolgen van dien.

Er zijn natuurlijk mensen die er veel meer verstand van hebben. Klimaatdeskundigen bijvoorbeeld. Greta Thunberg. En die oom met zijn zonnepanelen. Er zijn ook mensen die zeggen dat klimaatverandering niet bestaat. Klimaatontkenners. Thierry Baudet en de buurvrouw van nummer 27. En er zijn mensen die liever de andere kant op kijken. Ook presidenten. Premiers. En andere mensen die de koers bepalen.

Voor dit nummer schreven bijna 45 dichters bijna 60 gedichten over klimaatverandering. Over de oorzaken, de gevolgen en ook over wat we zelf kunnen doen. Een bruikbaar nummer dat het verhaal in 108 bladzijdes op een toegankelijke manier vertelt. Verwoord zoals alleen dichters dat kunnen. We combineerden de gedichten met de wonderlijke plastic wezens van Carolien Adriaansche.

Na DADA Rood, een nummer dat vorig jaar verscheen, verkennen we in dit nummer de kleur blauw. Lange tijd onbemind, maar tegenwoordig de lievelingskleur van veel mensen. We reizen door de tijd en naar alle hoeken van de hele wereld voor kunst waarin blauw de hoofdrol speelt. Je leest in dit nummer van DADA hoe blauw gemaakt kan worden en je komt te weten waarom de kleur eeuwenlang heel kostbaar was en waarom de luchten op oude schilderijen zo vaak naar grijs neigen. We nemen je mee naar de Giotto kapel in Padua en de Iraanse stad Isfahan, naar de prachtige Moskee van de sjah. Giotto, Van Gogh, Monet, Yves Klein en Picasso gaven blauw de ruimte.

Meer dan 40 dichters aan het woord over boeken: biebboeken, schoolboeken, dagboeken, kleur- (altijdbuitendelijntjes)boeken, vakantieboeken, kinderboeken, luisterboeken & natuurlijk ook open boeken. Gedichten over bestsellers, gouden boekjes, trouwboekjes, reisboeken, griezelboeken, e-boeken, lievelingsboeken, groteavonturenboeken, fotoboeken, stamboeken, moppenboeken, patroonboeken, kookboeken, adresboeken & de mooiste sprookjesboeken.  

Meer dan 55 spiksplinternieuwe gedichten van meer dan 40 dichters over boeken, gecombineerd met prachtige boekbeelden van Su Blackwell & illustraties van Hendrickje van Dijk.

De eerste elektronische computer werd in Engeland gebouwd in 1943, tijdens de Tweede Wereldoorlog en gebruikt om geheime codes te ontcijferen. De eerste computer heette Colossus en was (de naam zegt het al) kolossaal groot, zeker een paar klaslokalen. Je kunt ‘m tegenwoordig nog bekijken in the National Museum of Computing, in Bletchley Park, in de buurt van Londen. Herbouwd en weer helemaal werkend!

Met de komst van de personal computer veranderde alles. De eerste Mac kwam in 1984 op de markt. Het allereerste nummer van DADA, (nummer 0, over Mondriaan) werd geschreven op een Mac die je hierboven ziet. Nu heel beige en hopeloos oud en klein, maar toen behoorlijk hip en snel hoor. We werken trouwens nog steeds op Mac maar wel op de nieuwste verie en op een (veeeeeeel) groter scherm. Al die computers, beeldschermen en snelle ontwikkelingen lieten hun sporen na. In de samenleving, in de ruimtevaart en natuurlijk ook in de kunst. Hoe? Dat lees je in ons nieuwste nummer van DADA over Pixel Art. 

We gaan terug naar het begin en laten je de ontwikkelingen in de games zien. Van Pong, het allereerste videospel, uit 1972, tot Minecraft en De legende van Zelda, volgens kenners de beste spellenreeks die er ooit gemaakt is. Omdat de beeldschermen nog niet zo mooi en goed waren als nu, zag alles er gekarteld en gepixeld uit. Die nieuwe vreemde pixelwereld vormde voor veel kunstenaars en architecten een nieuwe inspiratiebron voor hun vormentaal. We zien het in street art, in architectuur en zelfs in de glas-in-loodramen in de beroemde Dom van Keulen in Duitsland.

En als je het eenmaal ziet, zie je het overal. We springen terug in de tijd en laten je zien hoe er ook toen al pixel art was, die toen natuurlijk nog geen pixel art genoemd werd. Een nummer met werk van Mondriaan, Roy Liechtenstein en Space Invader. Over Gerhard Richter, een 18e eeuwse matrashoes uit de Maghreb  en de Pixel Boxes van Angela Bulloch. Adam Lister, eBoy en Shawn Smith, de kunstenaar van de gorilla op de cover.

Bijna 40 dichters schreven 55 gedichten over vogels. Een nummer over hoogvliegers, nestverlaters en dwarrelende veertjes op een luchtstroom. Gedichten over zomerluchten en vogelpoten in de sneeuw. Vanaf elke bladzijde fladderen vogels en gedichten je kamer in.

De prachtige vogels in deze DICHTER. vonden we onder andere in de collectie van het Rijksmuseum in Amsterdam. In de Rijksstudio, de digitale beeldbank van het Rijks, hebben we ze opgeslagen in de verzameling DICHTER. de lucht is van de vogels. Je kunt de afbeeldingen daar gratis downloaden. Natuurlijk mocht ook het wereldberoemde schilderij 'Het Puttertje' van de schilder Carel Fabritius (1622 - 1654) uit de collectie van het Museum het Mauritshuis in Den Haag niet ontbreken. Op de site van het museum staat een prachtige online presentatie die de moeite waard is om te bekijken. In de collectie van de Koninklijke Bibliotheek vonden we het boek 'Nederlandsche vogelen' van Nozeman en Sepp, de eerste geïllustreerde vogelgids die ooit in Nederland werd gepubliceerd. Deze werd tussen 1770 en 1829 in vijf delen uitgegeven. Je kunt het boek op de site van de KB online doorbladeren (doen hoor!)

In deze DICHTER. staan ook vogels uit het boek 'The Birds of America'. Dat boek werd geschreven door John James Audubon (1785 -1851) en gepubliceerd tussen 1827 en 1838 in Edinburgh en Londen. Het boek, met 435 handgekleurde platen, is een van de grootste en kostbaarste publicaties ooit. (In 2010 werd er bij Sotheby's in Londen een exemplaar geveild voor 11,5 miljoen dollar!)

Het Teylers Museum in Haarlem kocht destijds al een exemplaar. In het boek staan ook vogels die nu uitgestorven zijn, zoals de carolinaparkiet, de trekduif en de labradoreend. Een paar vogels in deze DICHTER. zijn getekend door Elizabeth Gould  (1804-1841) voor het boek 'Birds of Australia', dat verscheen tussen 1840 en 1848 en werd geschreven door haar man John Gould (1804-1881). Dat boek zit ook in de collectie van het Teylers Museum - ook online door te bladeren. En tussen al die eeuwenoude, maar nog steeds prachtige vogels staan kriskras door deze hele DICHTER. de vogels onze lezers en abonnees speciaal voor DICHTER. tekenden en opstuurden.  

Lees het blog over dit nummer klik hier

In dit nummer reizen we naar de andere kant van de wereld. Naar Australië, om precies te zijn. De Aboriginals zijn de oorspronkelijke bewoners. Al meer dan 30.000 jaar geven ze hun kennis en cultuur van generatie op generatie door. Beeldende kunst, dans, songlines: alles gaat over de verhalen van de voorouders. Verhalen over het ontstaan van de aarde. Voor ons aan de andere kant van de wereld lijkt Aboriginalkunst vaak abstract. Zigzaglijnen, stippellijnen, arceringen en cirkels zijn bekend voor westerse ogen die al een eeuw gewend is aan non-figuratieve kunst. Maar Aboriginalkunst is niet abstract: zo staat een stippellijn vaak symbool voor een dagreis en een cirkel voor een waterbron. De tekens en symbolen uit de beeldtaal van Aboriginalkunst gaan over het territory - het land en de eeuwenoude mythen die daar bij horen. Wie Aboriginalkunst bekijkt, reist door verschillende gebieden, zoals de honderden verschillende clans die samenleven op dit eiland-continent nog steeds regelmatig doen. Je doorkruist dorre woestijnen en groene bossen, steekt bergen over en bevaart rivieren. Je kruist paden met kangoeroes, ziet leguanen en varanen en met een beetje geluk kom je zelfs de mythische regenboogslang op het spoor. Aboriginalkunstenaars houden hun cultuur al tienduizenden jaren onafgebroken levend – uniek in de wereld – maar dat betekent niet dat er geen vernieuwingen zijn. Aboriginalkunst is altijd een subtiele mix van traditie en moderniteit.

Dankzij hedendaagse kunstenaars heeft Aboriginalkunst niet alleen een lang verleden, maar ook een toekomst. Toen de eerste kolonisten eind 18e eeuw aankwamen, leefden er tussen de 315.000 en de 750.000 mensen in Australië. In 2006 werd het aantal inheemsen door het Australian Bureau of Statistics geschat op 517.200: en dat is maar 2,5% van de totale bevolking van Australië. In 1976 nam de Australische overheid de Land Rights Act aan. Dit houdt in dat Aboriginals kunnen onderhandelen met de overheid over land. Als Aboriginalrechten op het land zijn bewezen, mag het land niet worden veranderd. Dit is van belang, want Aboriginals zijn onlosmakelijk verbonden met het land. Er komt steeds meer aandacht en respect voor het erfgoed van de Aboriginals. Zo is Uluru, een enorme rotsformatie in de outback van Australië, een van de bekendste toeristische attracties. Voor de Aboriginalclan Anangu is het een heilige plaats. Sinds 1985 zijn ze weer eigenaar, maar het beklimmen is pas sinds 2019 verboden. Er is nog een wereld te winnen dus. 

Meer dan 45 gedichten van meer dan 30 dichters over vrouwen aan wie je gerust een voorbeeld kunt nemen. Over vrouwen die wetswijzigingen voorbereiden en zorgen dat die aangenomen worden, over vrouwen die besluiten nooit, nooit bang te zijn, zelfs niet als ze het wel zijn, en vrouwen die op de vlucht voor hun leven uren naast een zinkend bootje zwemmen om het leven van de andere mensen in het bootje te redden. Over vrouwen die berekeningen maken voor de maanlanding maar niet welkom zijn in de kantine. Over vrouwen die bomen planten, miljoenen bomen, en zo niet alleen het milieu redden, maar ook het leven van duizenden arme vrouwen in Kenia. Over vrouwen die wel de veilige haven invaren en vrouwen die weigeren in de bus op te staan voor een ander. Over vrouwen kortom, die het stuur zelf in handen nemen en leven met het grootzeil op.

Dichters aan het woord over het leven en werk van Aletta Jacobs, Maria Montessori, Truus Wijsmuller, Amelia Earhart, Corry Tendeloo, Frida Kahlo, Astrid Lindgren, Annie M.G. Schmidt, Louise Bourgeois, Rosa Parks, Katherine Johnson, Oriana Fallaci, Wangari Maathai, Gloria Wekker, Angela Merkel, Kamala Harris, Rebecca Gomperts, Willemijn Verloop, Tarana Burke, Fadumo Dayib, Barbara Kathmann, Manal al-Sharif, Eva Meijer, Carola Rackete, Malala Yousafzai, Yusra Mardini en Greta Thurnberg.

Lees het blog over dit nummer klik hier

In deze DADA staat de kleur rood centraal. We reizen door de tijd en naar alle hoeken van de hele wereld voor kunst waarin rood de hoofdrol speelt. Het is geen chronologische, maar een thematische benadering. Zo staan in deze DADA een fresco uit Pompeï en een Japanse prent bij elkaar, en bespreken we een klassiek schilderij in hetzelfde artikel als street art. We laten schilderkunst zien, en beelden, films, installaties, glas in lood, etsen en architectuur. Een reis door de kunstgeschiedenis die je zeker wilt maken. Met werk van onder andere Rothko, Chiharu Shiota André Derain, Andy Warhol, Cy Twombly, Dante Gabriel Rossetti, Kees van Dongen en Marc Chagall.

Meer dan 58 gedichten van meer dan 50 dichters over alles wat de moeite waard is om te vieren. Met dit nummer begonnen we aan onze zesde jaargang en dat was natuurlijk gerust een taartje waard! Een groot feestnummer met gedichten over kleine feestjes voor twee, pompoenkoetsen en tromgeroffel, een zwemdiplomaaaaa, de zon voor het eerst boven het dak uit en nieuwe schoenen. 

Voor dit nummer vertelde dichter Joke van Leeuwen in dit blog over haar feestvoorkeuren ;-) Leuk extra: bij het blog staat een wallpaper met de feestelijke fanfare van illustratie Mieke Driessen voor je telefoon.  

Lees het blog over dit nummer klik hier

In december 1936 opende in het Museum of Modern Art (MoMA) in New York de tentoonstelling 'Fantastische kunst, dada, surrealisme'. Naast het werk van Duchamp, Dalí, Magritte en Miró was er ook werk te zien van een kunstenaar die 400 jaar eerder werd geboren. Bezoekers van het museum kwamen voor nieuw werk van hedendaagse kunstenaars, maar stonden vertwijfeld te kijken naar vijf werken van een zekere Arcimboldo van wie ze nog nooit hadden gehoord. Stillevens, geschilderd met fruit, groenten, dieren en allerhande voorwerpen, maar die, als je ze beter bekeek, wonderbaarlijke portretten vormden. Deze zogenaamde compositieportretten behoren nu tot de beroemdste schilderijen uit de kunstgeschiedenis. Het werk van Arcimboldo (1527 - 1593) was een belangrijke inspiratiebron voor de surrealisten. Dalí noemde Arcimboldo zelfs de vader van het surrealisme. Door de nieuwe belangstelling van de surrealisten stond het werk van Arcimboldo weer opnieuw in het middelpunt van de belangstelling. Het is tegenwoordig weer helemaal terug en inspireert moderne en hedendaagse kunstenaars. Dat de kunst van Arcimboldo doorwerkt tot de dag van vandaag, komt ook omdat alle geheimen nog niet zijn ontrafeld. Er zijn heel veel interpretaties mogelijk en ze lopen soms ook door elkaar heen. Het werk is grappig en speels maar heeft soms ook een politieke functie. Er spreekt een grote liefde voor de natuur uit, maar ook een voorliefde voor het groteske en het monsterlijke. Door de gezichten in de compositieportretten te schilderen met bloemen en blaadjes, en fruit en groente te schilderen, laat Arcimboldo zien dat de mens, die sinds de Renaissance lang heeft geloofd dat hij in het middelpunt van de wereld staat, uiteindelijk slechts een klein onderdeel is van een groter geheel dat hem overstijgt. Als je alle planten, bloemen en dieren van de compositieportretten zou weghalen, zou er niet veel overblijven. Zo beschouwd heeft het werk van Arcimboldo ook zeker een diepere betekenis. De oude meester blijft verrassen. Gek genoeg zijn er geen Nederlandse publicaties over Arcimboldo. Gelukkig is er nu deze DADA.

Deze DADA neemt je mee naar het oude Mexico en de verdwenen beschavingen van de Olmeken, Zapoteken, Tolteken, Azteken en Maya's. Toen in 1519 de Spaanse bezetter Hernán Cortés (1485 - 1547) met een vloot van 11 schepen en 530 bemanningsleden aan de kust van Cozumel arriveerde, waren de beschavingen van de Olmeken, Zapoteken, Tolteken al verdwenen. De komst van de Spanjaarden betekende uiteindelijk ook het einde van de beschavingen van de Maya's en de Azteken. Het ging bepaald niet zonder slag of stoot. Cortés en zijn troepen kwamen op 8 november in de Azteekse hoofdstad Tenochtitlan aan. Ze werden vreedzaam door de hoogste leider Montecuhzoma II (1466 - 1520) ontvangen. Aan het begin van de 16e eeuw was Tenochtitlan met zo'n 200.000 inwoners een van de grootste steden ter wereld. De stad was gebouwd op een eiland in een meer en op het meer peddelden duizenden kano's, met soms wel meer dan zestig mensen aan boord. De Spanjaarden keken hun ogen uit. ‘Gebouwen rezen op uit het water. Alles was van steen. Het was een betoverende aanblik,’ schreef Cortés later. ‘Het was allemaal zo wonderbaarlijk dat ik niet goed weet hoe ik deze eerste indruk zou moeten beschrijven.’ Om je een idee te geven van de pracht en praal van Tenochtitlan: hierboven zie je de hoofdtooi van Montecuhzoma II. De Spanjaarden waren natuurlijk ver in de minderheid maar gijzelden Montecuhzoma II en zijn regering in een poging de macht toch in handen te krijgen. In de zomer van 1520 brak oorlog uit. De Spanjaarden verloren in de eerste weken zo'n tweederde van hun manschappen maar de Spaanse koning stuurde nieuwe manschappen. Bovendien was er door de komst van de Spanjaarden een pokkenepidemie uitgebroken, en daar bleken de Azteken niet tegen bestand. In 1521 konden de Spanjaarden de hoofdstad na een beleg van 90 dagen innemen. Op 13 augustus 1521 werd Tenochtitlan door Cortés met de grond gelijk gemaakt. De monumenten werden tot op de fundamenten vernietigd. De Azteekse beschaving was binnen een paar jaar genadeloos vernietigd. Negen op de tien inwoners overleefden het niet. Op de ruïnes van Tenochtitlan werd Mexico-Stad gebouwd, dat eerst de hoofdstad van Nieuw-Spanje werd en later de hoofdstad van Mexico.
En zo eindigde het grote Azteekse rijk. Deze DADA laat je zien hoe het was.
Veel plezier!

❤️ Omdat we allemaal wel wat extra liefde kunnen gebruiken: een DICHTER. over de liefde. Meer dan 50 liefdesgedichten van meer dan 30 dichters - grote namen en aanstormend talent. Milja Praagman maakte voor dit nummer de liefde zacht zichtbaar in 18 prachtige illustraties. De gedichten en de illustraties zijn spiksplinternieuw en direct van de schrijf- en tekentafel. Het gaat trouwens niet alleen over de grote liefde of over de vlinders in je buik. De liefdesgedichten gaan over allerlei liefdes. Een voorproefje:

Een toefje liefde

'De liefde,' zegt ze, ja, ja, de liefde. 
Het zal wel weer eens niet over de liefde gaan.'
En ze schenkt de lekkerste thee in die er op de wereld bestaat
met een overheerlijk stuk zelfgemaakte appeltaart.
Zij vraagt: 'Wil je slagroom op de liefde?'

Jan de Bas
uit DICHTER. 19 de liefde

De kunstwereld was en is een mannenbolwerk. Natuurlijk bestaan er wel beroemde vrouwelijke kunstenaars, maar ze zijn in de minderheid. Gentileschi, Camille Claudel, Jenny Holzer, Marlene Dumas, Berthe Morisot, Sonia Delaunay, Frida Kahlo, Louise Bourgeois, Yayoi Kusama, Niki de Saint Phalle, Cindy Sherman ... Als lezer van DADA ken je deze kunstenaars natuurlijk wel. En je hebt vast wel eens werk van hen gezien. Maar in de kunstwereld hebben vooral mannen het voor het zeggen en dat is een feit waar we niet omheen kunnen.

Natuurlijk heeft het te maken met de beperkingen die vrouwen eeuwenlang opgelegd werden. En het is allemaal nog niet eens zo lang geleden: vrouwen konden pas in 1922 bij de Tweede Kamerverkiezingen voor het eerst stemmen. Nog geen honderd jaar geleden dus. En pas in 1956 (!) werd de 'Wet handelingsonbekwaamheid' afgeschaft. Je kunt je er niks meer bij voorstellen, maar vanaf toen mochten getrouwde vrouwen pas een eigen bankrekening openen en zonder toestemming van hun man op reis gaan. Dat is nu gelukkig wel anders, maar we zijn er nog niet.

In 2019 werd de positie van vrouwelijke kunstenaars in de Nederlandse kunstwereld in kaart gebracht. Slechts 13 procent van de kunst in museumzalen is gemaakt door een vrouw. De kunst van vrouwen is maar 2 procent van de omzet van de kunstmarkt. En 10 procent van de internationale galeries vertegenwoordigt geen enkele vrouwelijke kunstenaar.

In deze DADA laten we zien hoe vrouwen in de kunstwereld eeuwenlang buitengesloten werden. Ze werden niet toegelaten op de kunstacademie, ze mochten niet modeltekenen (want naakt!), ze werden niet toegelaten tot schildersverenigingen en konden dus ook niet insturen voor tentoonstellingen. Toch zijn er altijd vrouwelijke kunstenaars geweest die het er niet bij lieten zitten. Ze trotseerden de moeilijkheden, baanden de weg en voegden iets wezenlijks toe aan de kunstwereld waarin veel te lang veel te veel door mannen werd bepaald. In deze DADA hebben we al die vrouwen bij elkaar gebracht. We moesten natuurlijk wel ergens een grens trekken - deze DADA werpt vooral een ander licht op de kunstgeschiedenis. We maakten deze DADA voor iedereen die zijn blik wil bijstellen. In alle tijdperken, in alle kunststromingen is er prachtig werk van vrouwen te ontdekken. Hoog tijd, vind je niet?