Tijdschriften

Dit nummer van DADA gaat over de farao's van het oude Egypte.  Nog steeds fascinerend. De Steen van Rosette was niet lang geleden nog te zien in het British Museum in Londen. De laatste kans om de steen in Europa te zien want ze gaat binnenkort terug naar Egypte. Zoals het hoort, maar jammer is het wel. De beroemde steen was de sleutel waarmee het hiërogliefenschrift werd ontcijferd. Het krijgt ongetwijfeld een ereplek in het nieuwe Grand Egyptisch Museum in de Egyptische hoofdstad Caïro. Dat opent binnenkort aan de rand van de stad, naast de piramides van Gizeh. Het oude museum was blijkbaar hopeloos ouderwets en niet toegerust om de miljoenen bezoekers per jaar te ontvangen, maar wel een van de mooiste musea ter wereld. Je kon er onbespied oog in oog met de oudheid staan. Nog niet alles zat achter glas en er stond niet op elke hoek van elke zaal een strenge suppoost. Het was een museum waarin je je heel even Carter kon wanen, de beroemde Egyptoloog die het graf van Toetanchamon ontdekte. 

Een deel van de collectie uit het oude museum is al overgebracht naar het nieuwe gebouw. Alle mummies gingen in een statige optocht door de stad naar hun nieuwe eeuwige plek. Grote namen. Beroemde farao's. De koningen die de opdracht gaven voor de kunstwerken in deze DADA. Het nieuwe museum is af maar de opening wordt om onbekende redenen steeds uitgesteld. Er wordt nu gemeld dat het dit jaar echt gaat gebeuren. 

Toch hoef je niet per se naar Egypte om oog in oog met het oude Egypte te staan. De collectie van het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden behoort tot de tien belangrijkste Egyptische verzamelingen in de wereld. Ook op Art Google is er van alles te vinden en te zien. Doen hoor! Te mooi om niet te zien.

Bijna 60 gedichten van meer dan 40 dichters over het heelal. Met de mooiste ruimtefoto’s ter wereld van de NASA, ESA en CSA. Gemaakt in sterrenwachten en ruimtevaartuigen, op aarde en andere plekken in het heelal, door mensen en ruimtetelescopen. Allemaal echt. Niks nep. Oogverblindend. Op naar de sterren dus - en daar voorbij!

Meer over de beelden uit deze dichter klik hier

Door de Russische invasie van Oekraïne werd het ineens opnieuw pijnlijk duidelijk dat vrede en vrijheid nooit vanzelfsprekend zijn. Voor ons leven zonder oorlog gaven mensen hun leven. Nog steeds zijn er mensen bereid hun leven te wagen in vredesoperaties, als vrijheid ergens verdedigd moet worden. Niet iedereen komt weer thuis. Al die mensen worden ieder jaar op 4 mei om 20.00 uur herdacht. We zijn twee minuten stil, luisteren naar de vogels, de taptoe en een toespraak. En omdat niemand het zo goed kan verwoorden als dichters, is dodenherdenking vaak het uitgelezen moment voor een gedicht. Er bestaan prachtige gedichten over de oorlog en de bevrijding. Elk woord raak. En voor wie het wat nieuwer mag, schreven de dichters van DICHTER. nieuw werk. Beeldend kunstenaar Tom Heerschop tekende voor dit nummer. Hij werkte twee maanden aan de tekeningen die je in dit nummer ziet. Een tekening op rol, zo'n 8 meter lang. Prachtig.

Meer dan 40 gedichten van 35 dichters.

Lees het blog over dit nummer klik hier

Het stilleven is van alle tijden. De Romeinen schilderden al stillevens op muren, die in de Italiaanse stad Pompeï bijvoorbeeld nog bewaard zijn gebleven. In de middeleeuwen verdween de belangstelling, maar in de zeventiende eeuw bereikte de productie van stillevens in Nederland en Vlaanderen een hoogtepunt. Sommige stillevens waren een klein vermogen waard. In 1657 werd de nalatenschap van de Amsterdamse kunsthandelaar Johannes de Renialme (1600 - 1657) opgemaakt. Hij had een verzameling van een paar honderd schilderijen, waaronder ook veel stillevens. Het kostbaarste stilleven was van de Utrechtse schilder Jan Davidsz. de Heem (1606 - 1684). Het schilderij werd getaxeerd op 1.000 gulden, en dat is omgerekend naar nu zo'n € 13.000. Het was 200 gulden duurder dan een schilderij van Rembrandt en dat zegt iets over de waardering van stillevens in die tijd. Een ander schilderij van Davidsz. de Heem, Festoen van vruchten en bloemen, hangt tegenwoordig in de eregalerij van het Rijksmuseum in Amsterdam en geldt als een van de topstukken. 

In de eeuwen daarna nam de belangstelling voor stillevens weer wat af. Schilders als Adriaen Coorte (1659/1664 – na 1707), werden zelfs bijna helemaal vergeten. Gelukkig werd zijn werk in de twintigste eeuw herontdekt. Ook van hem heeft het Rijkmuseum prachtige stukken in de collectie. Die zijn ook allemaal thuis te zien, gewoon vanuit de bank, via de rijksstudio, de digitale beeldbank van het museum. 

Gelukkig hebben moderne en hedendaagse kunstenaars het stilleven weer herontdekt. Bijna alle grote vernieuwingen van alle belangrijke kunststromingen uit de negentiende en twintigste eeuw zijn terug te zien op stillevens. Want anders dan een model voor een portret, zal een appel op de fruitschaal niet vragen om een pauze. Een stilleven hoeft niet te lijken en geeft de kunstenaar veel vrijheid om te doen wat hij wil. Hij kan naar hartelust experimenteren en nieuwe dingen uitproberen. Ook biedt het stilleven de mogelijkheid om je mening over iets te geven, zonder dat je meteen het achterste van je tong hoeft te laten zien. In landen waar het recht van vrije meningsuiting niet gegarandeerd wordt door de overheid, kan dat je leven redden. Op bladzijde 23 zie je een mooi voorbeeld van de Chinese kunstenaar Liu Bolin (1973). Als je niet vrij bent om te zeggen wat je denkt, is 'stilleven' inderdaad een van de beste manieren om het systeem aan de kaak te stellen. 

Met deze set van 7 nummers kun je voordelig kennismaken met DADA.

Je ontvangt 7 nummers met 50% korting

In dit pakket zitten:

DADA Gaudi

DADA Niki de saint phalle

DADA black is beautiful

DADA Banksy

DADA meesterlijke vrouwen

DADA Azteken Mayas en Olmeken

DADA Arcimboldo

Met deze set van 4 nummers kun je voordelig kennismaken met DADA. Je ontvangt 4 nummers en betaalt er 3!

In dit pakket zitten:

DADA Blauw

DADA Pixel art

DADA Aboriginal

DADA Rood

Tip: eerder verschenen nummers zijn ook te koop in een set met 50% korting. Kijk daarvoor HIER.

Veel mensen noemen Barcelona in één adem met de wereldberoemde Catalaanse architect Gaudí (1852-1926). Er komen ieder jaar weer miljoenen toeristen uit de hele wereld naar Barcelona om het werk van Gaudí te zien: de huizen, het park, en de Sagrada Família natuurlijk, zijn levenwerk. Zijn werk  staat op ansichtkaarten, kalenders, sleutelhangers, dienbladen en allerlei andere souvenirs. Maar liefst zeven bouwwerken van Gaudí uit of uit de buurt van Barcelona staan op de werelderfgoedlijst van Unesco: Park Güell, Palau Güell, Casa Milà, Casa Vicens, de gevel en crypte van de Sagrada Família, Casa Batlló en de crypte van Colonia Güell. En alsof dat allemaal nog niet bijzonder genoeg is: Gaudí zelf is voorgedragen om zalig verklaard te worden door de Katholieke kerk.

Toch was Gaudí niet altijd zo populair. In het begin werden zijn huizen, ontworpen voor rijke ondernemers, behoorlijk belachelijk gemaakt. Casa Milà, bijvoorbeeld, kreeg al snel de bijnaam La Pedrera, en dat is Spaans voor "steengroeve". Het werd vergeleken met een stapel stenen of het resultaat van een aardbeving, en soms zelfs met een hangar voor vliegtuigen (zie ook bladzijde 7). De kritiek was ook buiten Spanje te horen. Toen Gaudí in 1910 in Parijs exposeerde, noemden mensen zijn werk een "salade van verschillende stijlen" en "een nachtmerrie van een brein dat kracht en originaliteit mist".

Het succes kwam Gaudí dus heus niet aanwaaien maar hij koos zijn eigen weg. Gebouwen in opvallende vormen, geïnspireerd op de natuur... en kleurrijk! Zijn werkwijze was ook duidelijk anders. Hij was geen architect die alles bedacht achter de tekentafel. Gaudí stond op de bouwplaats en bedacht en ontwikkelde ter plaatse. Zo ontstonden die bijzondere onnavolgbare organische gebouwen die vaak meer de indruk wekken dat ze zo zijn gegroeid in plaats van gebouwd. De Sagrada Família wordt gezien als hét meesterwerk van Gaudí. Al zijn opvattingen over architectuur zitten erin. De kerk is zijn laatste werk. In deze DADA laten we ook zijn andere werk zien, en vertellen we meer over het leven van deze beroemde Spaanse architect. 

Het winternummer gaat over poëzie. Tja, dat moest een keer natuurlijk. Gedichten over dichters en het dichter zijn, waarom poëzie belangrijk is en hoe het moet: gedichten schrijven. Over beroemde dichters & grote voorbeelden, het schrijven, zoeken en vinden.De dichters gingen er eens speciaal voor zitten, op de plek waar ze graag schrijven. Meer dan 50 gedichten van bijna 40 dichters. Met prachtige werkplekportretten van Hendrickje van Dijk.

We zijn met steeds meer mensen en al die mensen gebruiken steeds meer energie. Mijn oma had geen smartphone, die elke dag opgeladen moest worden. Geen duizenden digitale foto's, opgeslagen in een Cloud. En de was droogde niet in een wasdroger, maar gewoon buiten aan de lijn. In de zon of in de wind. En als het regende, duurde het een dagje langer.

Op 29 juli, de dag waarop ik dit tekstje schrijf, is het Earth Overshoot Day. Vanaf 1 januari hebben we wereldwijd al meer voedsel en natuurlijke hulpbronnen verbruikt dan de aarde in twaalf maanden kan voortbrengen. Vanaf vandaag teren we de rest van het jaar op de reserves van de aarde. Dat leidt tot allerlei problemen: van biodiversiteitsverlies tot ontbossing, water- en luchtvervuiling en ophoping van broeikasgassen in de atmosfeer. Dat leidt tot opwarming van het klimaat, met alle gevolgen van dien.

Er zijn natuurlijk mensen die er veel meer verstand van hebben. Klimaatdeskundigen bijvoorbeeld. Greta Thunberg. En die oom met zijn zonnepanelen. Er zijn ook mensen die zeggen dat klimaatverandering niet bestaat. Klimaatontkenners. Thierry Baudet en de buurvrouw van nummer 27. En er zijn mensen die liever de andere kant op kijken. Ook presidenten. Premiers. En andere mensen die de koers bepalen.

Voor dit nummer schreven bijna 45 dichters bijna 60 gedichten over klimaatverandering. Over de oorzaken, de gevolgen en ook over wat we zelf kunnen doen. Een bruikbaar nummer dat het verhaal in 108 bladzijdes op een toegankelijke manier vertelt. Verwoord zoals alleen dichters dat kunnen. We combineerden de gedichten met de wonderlijke plastic wezens van Carolien Adriaansche.

Na DADA Rood, een nummer dat vorig jaar verscheen, verkennen we in dit nummer de kleur blauw. Lange tijd onbemind, maar tegenwoordig de lievelingskleur van veel mensen. We reizen door de tijd en naar alle hoeken van de hele wereld voor kunst waarin blauw de hoofdrol speelt. Je leest in dit nummer van DADA hoe blauw gemaakt kan worden en je komt te weten waarom de kleur eeuwenlang heel kostbaar was en waarom de luchten op oude schilderijen zo vaak naar grijs neigen. We nemen je mee naar de Giotto kapel in Padua en de Iraanse stad Isfahan, naar de prachtige Moskee van de sjah. Giotto, Van Gogh, Monet, Yves Klein en Picasso gaven blauw de ruimte.

Meer dan 40 dichters aan het woord over boeken: biebboeken, schoolboeken, dagboeken, kleur- (altijdbuitendelijntjes)boeken, vakantieboeken, kinderboeken, luisterboeken & natuurlijk ook open boeken. Gedichten over bestsellers, gouden boekjes, trouwboekjes, reisboeken, griezelboeken, e-boeken, lievelingsboeken, groteavonturenboeken, fotoboeken, stamboeken, moppenboeken, patroonboeken, kookboeken, adresboeken & de mooiste sprookjesboeken.  

Meer dan 55 spiksplinternieuwe gedichten van meer dan 40 dichters over boeken, gecombineerd met prachtige boekbeelden van Su Blackwell & illustraties van Hendrickje van Dijk.

De eerste elektronische computer werd in Engeland gebouwd in 1943, tijdens de Tweede Wereldoorlog en gebruikt om geheime codes te ontcijferen. De eerste computer heette Colossus en was (de naam zegt het al) kolossaal groot, zeker een paar klaslokalen. Je kunt ‘m tegenwoordig nog bekijken in the National Museum of Computing, in Bletchley Park, in de buurt van Londen. Herbouwd en weer helemaal werkend!

Met de komst van de personal computer veranderde alles. De eerste Mac kwam in 1984 op de markt. Het allereerste nummer van DADA, (nummer 0, over Mondriaan) werd geschreven op een Mac die je hierboven ziet. Nu heel beige en hopeloos oud en klein, maar toen behoorlijk hip en snel hoor. We werken trouwens nog steeds op Mac maar wel op de nieuwste verie en op een (veeeeeeel) groter scherm. Al die computers, beeldschermen en snelle ontwikkelingen lieten hun sporen na. In de samenleving, in de ruimtevaart en natuurlijk ook in de kunst. Hoe? Dat lees je in ons nieuwste nummer van DADA over Pixel Art. 

We gaan terug naar het begin en laten je de ontwikkelingen in de games zien. Van Pong, het allereerste videospel, uit 1972, tot Minecraft en De legende van Zelda, volgens kenners de beste spellenreeks die er ooit gemaakt is. Omdat de beeldschermen nog niet zo mooi en goed waren als nu, zag alles er gekarteld en gepixeld uit. Die nieuwe vreemde pixelwereld vormde voor veel kunstenaars en architecten een nieuwe inspiratiebron voor hun vormentaal. We zien het in street art, in architectuur en zelfs in de glas-in-loodramen in de beroemde Dom van Keulen in Duitsland.

En als je het eenmaal ziet, zie je het overal. We springen terug in de tijd en laten je zien hoe er ook toen al pixel art was, die toen natuurlijk nog geen pixel art genoemd werd. Een nummer met werk van Mondriaan, Roy Liechtenstein en Space Invader. Over Gerhard Richter, een 18e eeuwse matrashoes uit de Maghreb  en de Pixel Boxes van Angela Bulloch. Adam Lister, eBoy en Shawn Smith, de kunstenaar van de gorilla op de cover.

Bijna 40 dichters schreven 55 gedichten over vogels. Een nummer over hoogvliegers, nestverlaters en dwarrelende veertjes op een luchtstroom. Gedichten over zomerluchten en vogelpoten in de sneeuw. Vanaf elke bladzijde fladderen vogels en gedichten je kamer in.

De prachtige vogels in deze DICHTER. vonden we onder andere in de collectie van het Rijksmuseum in Amsterdam. In de Rijksstudio, de digitale beeldbank van het Rijks, hebben we ze opgeslagen in de verzameling DICHTER. de lucht is van de vogels. Je kunt de afbeeldingen daar gratis downloaden. Natuurlijk mocht ook het wereldberoemde schilderij 'Het Puttertje' van de schilder Carel Fabritius (1622 - 1654) uit de collectie van het Museum het Mauritshuis in Den Haag niet ontbreken. Op de site van het museum staat een prachtige online presentatie die de moeite waard is om te bekijken. In de collectie van de Koninklijke Bibliotheek vonden we het boek 'Nederlandsche vogelen' van Nozeman en Sepp, de eerste geïllustreerde vogelgids die ooit in Nederland werd gepubliceerd. Deze werd tussen 1770 en 1829 in vijf delen uitgegeven. Je kunt het boek op de site van de KB online doorbladeren (doen hoor!)

In deze DICHTER. staan ook vogels uit het boek 'The Birds of America'. Dat boek werd geschreven door John James Audubon (1785 -1851) en gepubliceerd tussen 1827 en 1838 in Edinburgh en Londen. Het boek, met 435 handgekleurde platen, is een van de grootste en kostbaarste publicaties ooit. (In 2010 werd er bij Sotheby's in Londen een exemplaar geveild voor 11,5 miljoen dollar!)

Het Teylers Museum in Haarlem kocht destijds al een exemplaar. In het boek staan ook vogels die nu uitgestorven zijn, zoals de carolinaparkiet, de trekduif en de labradoreend. Een paar vogels in deze DICHTER. zijn getekend door Elizabeth Gould  (1804-1841) voor het boek 'Birds of Australia', dat verscheen tussen 1840 en 1848 en werd geschreven door haar man John Gould (1804-1881). Dat boek zit ook in de collectie van het Teylers Museum - ook online door te bladeren. En tussen al die eeuwenoude, maar nog steeds prachtige vogels staan kriskras door deze hele DICHTER. de vogels onze lezers en abonnees speciaal voor DICHTER. tekenden en opstuurden.  

Lees het blog over dit nummer klik hier

In dit nummer reizen we naar de andere kant van de wereld. Naar Australië, om precies te zijn. De Aboriginals zijn de oorspronkelijke bewoners. Al meer dan 30.000 jaar geven ze hun kennis en cultuur van generatie op generatie door. Beeldende kunst, dans, songlines: alles gaat over de verhalen van de voorouders. Verhalen over het ontstaan van de aarde. Voor ons aan de andere kant van de wereld lijkt Aboriginalkunst vaak abstract. Zigzaglijnen, stippellijnen, arceringen en cirkels zijn bekend voor westerse ogen die al een eeuw gewend is aan non-figuratieve kunst. Maar Aboriginalkunst is niet abstract: zo staat een stippellijn vaak symbool voor een dagreis en een cirkel voor een waterbron. De tekens en symbolen uit de beeldtaal van Aboriginalkunst gaan over het territory - het land en de eeuwenoude mythen die daar bij horen. Wie Aboriginalkunst bekijkt, reist door verschillende gebieden, zoals de honderden verschillende clans die samenleven op dit eiland-continent nog steeds regelmatig doen. Je doorkruist dorre woestijnen en groene bossen, steekt bergen over en bevaart rivieren. Je kruist paden met kangoeroes, ziet leguanen en varanen en met een beetje geluk kom je zelfs de mythische regenboogslang op het spoor. Aboriginalkunstenaars houden hun cultuur al tienduizenden jaren onafgebroken levend – uniek in de wereld – maar dat betekent niet dat er geen vernieuwingen zijn. Aboriginalkunst is altijd een subtiele mix van traditie en moderniteit.

Dankzij hedendaagse kunstenaars heeft Aboriginalkunst niet alleen een lang verleden, maar ook een toekomst. Toen de eerste kolonisten eind 18e eeuw aankwamen, leefden er tussen de 315.000 en de 750.000 mensen in Australië. In 2006 werd het aantal inheemsen door het Australian Bureau of Statistics geschat op 517.200: en dat is maar 2,5% van de totale bevolking van Australië. In 1976 nam de Australische overheid de Land Rights Act aan. Dit houdt in dat Aboriginals kunnen onderhandelen met de overheid over land. Als Aboriginalrechten op het land zijn bewezen, mag het land niet worden veranderd. Dit is van belang, want Aboriginals zijn onlosmakelijk verbonden met het land. Er komt steeds meer aandacht en respect voor het erfgoed van de Aboriginals. Zo is Uluru, een enorme rotsformatie in de outback van Australië, een van de bekendste toeristische attracties. Voor de Aboriginalclan Anangu is het een heilige plaats. Sinds 1985 zijn ze weer eigenaar, maar het beklimmen is pas sinds 2019 verboden. Er is nog een wereld te winnen dus.