In gesprek met Erik van Os, dichter van DICHTER., bij zijn afscheid als redacteur.
Dit napraat-gedicht staat overigens niet in de Vogel-aflevering van DICHTER., maar het hoort wel tot de succesnummers van Plint. Hoe vaak ik als Jan de Winkelman niet de vraag heb gekregen of de poëzieposter met het gedicht de pinguïn-en-de-pagegaai er nog was. Om je gerust te stellen, de poster is nog steeds te koop via de site van Plint.
Op een zonnige vrijdagmiddag zoom ik met Erik, omdat ik het een en ander van hem wil weten. Hij zoomt vanuit Tilburg, ik vanuit Amsterdam. Overigens is hij net een paar dagen terug uit Portugal waar hij en zijn vrouw Elle van Lieshout een huis hebben.
‘Ja, die papegaai was wel mijn grote doorbraak,’ vertelt hij. ‘In tien minuten geschreven terwijl ik televisie keek, voorgelezen aan Elle (die hem wat flauw vond) maar een goede vriend moest er heel hard om lachen. Een hit kun je niet schrijven, die valt je toe. Zo zie je maar hoe verschillend het kan zijn wat mensen leuk vinden.’
Naast het schrijven treedt Erik ook op als muzikant. Hij speelt gitaar, ukelele en mondharmonica en zingt daarbij zijn eigen liedjes. Voor Sesamstraat schreef hij jarenlang nummers. Op Spotify is hij te vinden met een aantal albums met titels als ‘Ik weet wat ik worden wil’ (2016), ‘Haren van banaan’ (2019) en voor volwassenen ‘Had ik maar leuke kinderen’ (2019). Het nieuwste album is 'Applaus voor mijn vinger'. Erg leuk!
Bij zijn afscheid als redacteur kreeg Erik de ERIK. een DICHTER. met alle gedichten die hij voor DICHTER. heeft geschreven bij elkaar verzameld. Gedrukt in een oplage van 1 exemplaar. Uniek in de wereld 😉 Elle, zijn vrouw heeft al jaren het modeblad ELLE. Erik kan nu ook aan iedereen vol trots zijn naamblad laten zien.
Hij kreeg het nummer tijdens de jaarlijkse la-la-lentelunch voor de dichters van DICHTER. Een lunch op het kantoor van Plint. Lange tafels, heerlijk eten en mooie mensen. Een dag om terug te blikken, vooruit te kijken en bij te praten. Helaas gooide Covid een paar jaar roet in het eten ;-), maar dit jaar mocht het eindelijk, ein-de-lijk echt weer. Op 21 maart, de eerste dag van de lente, meldden 12 dichters, 1 redacteur, 1 blogredacteur en 1 hoofdredacteur zich ziek, en schoven iets meer dan 20 dichters aan. Hieronder zie je Erik op die lunch. Op de achtergrond Kasper Peters en rechts nog net Judy Elfferich te zien. Een heerlijk dag waarop we ook het herstnummer van DICHTER. in de steigers hebben gezet. Maar daarover later meer 😉
