Poëzieposters voor 7 tot 107

Honderd krokodillen Er wonen in Zuid-Afrika wel honderd krokodillen: tien met een hele harde stem, dat zijn de krokogillen. Zo’n twintig krokostilletjes die laten zich niet horen; en veertien krokopilletjes met pijntjes in hun oren. Een stuk of zes die niet goed zien, dat zijn de krokobrillen. En… vijftig met een dikke bips, dat zijn de krokobillen. Om misverstanden te voorkomen: ons logo staat groot op dit plaatje op internet om illegaal knip- en plakwerk te voorkomen. Op de echte poster staat ons logo natuurlijk niet. Meer info

Poolster Als het echt stil is en aardedonker ga je uit je bed het licht naast de poolster is het oudste dat je met je blote oog kunt zien een dino keek al naar dit licht en mijn opa vertelde hoe je moet sluipen in de nacht zet de deur op een kier voor de oude sterren en neem een deken mee. gedicht: Kasper Peters /  beeld: Lieke van der Vorst © P L I N T

Om misverstanden te voorkomen: ons logo staat groot op dit plaatje op internet om illegaal knip- en plakwerk te voorkomen. Op de echte poster staat ons logo natuurlijk niet. Meer info

De invloed van matige wind op kleren Ga je naar het strand? Mag ik als je terugkomt het zand uit je schoenen voor de bodem van mijn aquarium? gedicht: K. Schippers /  beeld: Klaas Gubbels © P L I N T

Om misverstanden te voorkomen: ons logo staat groot op dit plaatje op internet om illegaal knip- en plakwerk te voorkomen. Op de echte poster staat ons logo natuurlijk niet. K. Schippers overleed op 12 augustus 2021. We hebben veel met hem samengewerkt en veel aan hem te danken. We brengen deze klassieke plintposter opnieuw uit, als eerbetoon aan een groot kunstenaar, een bijzondere denker en een mooi mens. Meer info

Festijndagen Ik wil voor je zingen, van je hieperdepiep en hij leve hoog, ja hoog, of een dansje met je beginnen, wang tegen wang, en dat we dan fluisteren hoe gelukzalig, hoe de taart precies goed smaakt. Ik wil je liever-dan-lieflach, je lonkende lenteogen en je stoel versierd. Ik wil confetti door de gangen van het huis, cadeautjes tot aan het plafond en bij ieder pakketje – rond of vierkant – zeggen, het is een bal, ja een bal, en dan de pretkreetjes. Ik wil je kaarsjes zien uitblazen, en het mooiste wensen: een prachtig paard, een cowboyhoed, vrede voor de hele wereld. We zetten muziek op, iets blijmoedigs zodat we een polonaise vormen, en we zo door de lanen trekken, met gekleurde roltongen tussen ons kaken, het getoeter alsof we in de file zitten, de file van het hoogtij. Ik wil je de zon geven, lichtere dagen, ik wil mijn hart in bloemetjespapier verpakken en dat je dan zegt dat dit bovenaan je verlanglijstje stond geschreven, het paard zal ik in de gang stallen, je zal het horen hinniken en vrolijk opveren. Ik wil voor je zingen, over de kop van de kat en zijn feestvierende pootjes, ik wil je grapjasserige uitspraken, de slingers in al je verhalen, ik wil iedere dag feest vieren, ook als je niet jarig, ook als er geen reden is. gedicht: Marieke Lucas Rijneveld /  beeld: Erik Mattijssen © P L I N T

Om misverstanden te voorkomen: ons logo staat groot op dit plaatje op internet om illegaal knip- en plakwerk te voorkomen. Op de echte poster staat ons logo natuurlijk niet. Meer info

‘Kom,’ zei het schaap Veronica, ‘we gaan haar eens bezoeken, de vrouw die ons verzonnen heeft. We nemen bloemen mee, en zelfgebakken appeltaart. Nee dominee, geen boeken. Die schrijft ze zelf, dus dat is water dragen naar de zee.’ Ze trokken warme jassen aan en gingen met de wagen. ‘Wacht even,’ riep de ene dame G roen, ‘daar heb je Pluk, met Aagje en de Stampertjes. Ze willen ons iets vragen ...’ ‘Wij willen ook,’ riep Aagje, ‘maar ons wagentje is stuk.’ Er kwam een slordig meisje aan. Ze droeg een jurk met vlekken en had een hondje aan de lijn da t ook veel vlekken had. De dames Groen verstijfden. ‘Nee, geen plaats meer, we vertrekken!’ Maar juffrouw schaap Veronica riep vrolijk: ‘Ruimte zat!’ ‘Ziezo,’ besloot de dominee. ‘Nu rijden we naar Zorgvlied. Daar woont ze tegenwoordig, las ik ergens. Deuren dicht! Het gaat een beetje regenen, maar dat is onze zorg niet, wij zitten droog. Naar Zorgvlied dus. Weet iemand waar dat ligt?’ Het werd een lange rit. Ze kwamen aan om kwart voor zeven. ‘Is dit het?’ vroeg het schaap verbaasd. ‘Ik zie alleen een steen.’ ‘Mijn hemel,’ riep de dominee, ‘ze is niet meer in leven. Ze ging al vijfentwintig jaar geleden van ons heen!’ Het hondje met de vlekken op zijn vacht begon te janken. ‘Heel jammer dat u dood bent’, sprak de dominee beleefd. ‘Wij leven nog, zoals u ziet. Wij komen u bedanken omdat u ons verzonnen … ik bedoel geschapen heeft.’ ‘U ligt hier prachtig’, sprak het schaap Veronica bedaard. ‘Heel prachtig’, zeiden toen de dames Groen. ‘Wie wil er taart?’ gedicht: Bette Westera /  beeld: Lonneke Leever © P L I N T

Om misverstanden te voorkomen: ons logo staat groot op dit plaatje op internet om illegaal knip- en plakwerk te voorkomen. Op de echte poster staat ons logo natuurlijk niet. Meer info

Onecht Het licht was zelden zo helder de blauwe lucht zonder strepen de zon en de regen doen het gewoon maar de straat niet, die is groot, leeg, net als het terras met gestapelde stoelen in de boeien geslagen, bij school, rekken zonder fiets iedereen houdt zich schuil en het is echt echt geen droom. gedicht: Fetze Pijlman /  beeld: Leandra du Pau © P L I N T

Om misverstanden te voorkomen: ons logo staat groot op dit plaatje op internet om illegaal knip- en plakwerk te voorkomen. Op de echte poster staat ons logo natuurlijk niet. Meer info

manieren om jezelf te vieren spring ruis zing druis jubel juich zwier fluit wals dans fonkel pret pirouet op je bed uit je dak blote voet hoge hak in het gras veters los uit de pas duikel hos vier je vrij vier je blij of met mij gedicht: Kate Schlingemann /  beeld: Mieke Driessen © P L I N T

Om misverstanden te voorkomen: ons logo staat groot op dit plaatje op internet om illegaal knip- en plakwerk te voorkomen. Op de echte poster staat ons logo natuurlijk niet. Meer info

Op zondag is de zee gesloten

Ga je mee? Nemen we een bruisbad in de zee.
Op zondag is de zee gesloten!
O, hoezo?
Gewoon, de deur op slot, om daarom dat.

Dán gaan we fijn
naar onze eigen tinteltintenzee.
Goed idee! Klimmen we als scheepslui in de takken
op onze heuvelrug in aquabosmarijn.

We graven holen, hutten, kikkervisjesputten.
Worden vrienden met de bijen en de wind.
Gaan kopje onder in de mollendrek.
Kruipen over wormengrond.

En dan tot slot nog wassen!
Wassen? Wij? Welnee!
We ruiken altijd fris en fleurig naar gezond.

Diet Groothuis & Mary Heylema

Meer info

Vogels, vissen

Zet de radio uit. Je hoort niets nieuws. De stilte wacht geduldig af.
Vouw de krant dicht. Hij was oud voordat hij werd gedrukt.
Zoek niet, deel niet, duim niet tot je vierkant ziet.
Zet eindelijk het scherm op zwart.

Ik ben net zo bang als jij, net zo bezorgd voor iedereen
die ik niet missen kan. Ik had ook gespaard voor andere dingen:
verre reizen, eerste hulp bij een gebroken hart,
een auto die wat vaker start.

Maar: in Wuhan hoor je vogels zingen.
Boven China was de lucht nog nooit zo blauw.
In Venetië zien ze vissen in het helderste water sinds tijden.

De kunst van leven was altijd dezelfde: ongevraagd komen,
ongewild gaan, intussen doen wat je het liefste doet,
vrede sluiten met je lot.

Sluit de voordeur. Zet de tuindeur open, voel de zon op je gezicht.
Denk voor je uit wat niemand hardop durft te zeggen:
wij zijn een virus dat een virus heeft gekregen.

Ingmar Heytze

Meer info